Παρασκευή 28 Μαΐου 2010

ΓΡΙΠΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟ ΚΡΥΟΛΟΓΗΜΑ - ΔΙΑΦΟΡΕΣ, ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ

Συχνά μπερδεύουμε ένα άσχημο κρυολόγημα με τη γρίπη .
Στην πραγματικότητα είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα.
Τα συμπτώματα της γρίπης είναι αιφνίδια και πολύ σοβαρότερα.
Η εικόνα που παραπέμπει σε γρίπη περιγράφεται με πολύ υψηλό πυρετό, έντονο βήχα, πονοκέφαλο και μυαλγίες. Αντίθετα, η ρινική καταρροή, το συνάχι δηλαδή, και ο χαμηλός πυρετός παραπέμπουν σε κοινό κρυολόγημα.
Το συχνό πλύσιμο των χεριών και ο αερισμός των δωματίων προφυλάσσουν από τις ιώσεις. Βασικό μέτρο προφύλαξης ωστόσο παραμένει το εμβόλιο της γρίπης. Στη χώρα μας τα κρούσματα γρίπης αυξάνουν μετά τον Ιανουάριο.
Μπορεί και τώρα να κάνει κάποιος το εμβόλιο. Η δραστηριότητα της νόσου είναι ακόμα χαμηλή. Έτσι, σε 15 μέρες περίπου το εμβόλιο θα έχει αρχίσει ήδη τη δράση του και θα ασκεί αποτελεσματική προστασία.
Μόλις 1 στους 3 Έλληνες που έχουν ένδειξη για το εμβόλιο, τελικά το πραγματοποιούν. Άνθρωποι άνω των 60 ετών, χρόνιοι ασθενείς, παιδιά, ανοσοκατεσταλμένοι ασθενείς και ομάδες επαγγελματιών όπως οι στρατιωτικοί, πρέπει να εμβολιάζονται.
Αν νοσήσουμε, δεν πρέπει να πάρουμε φάρμακα χωρίς τη συμβουλή ιατρού. Και κυρίως αντιβιοτικά φάρμακα.
Κανένας δεν πρέπει να παίρνει αντιβιοτικά από μόνος του. Αυτό ήδη το πληρώνουμε ακριβά στην Ελλάδα. Αναπτύσσεται αντοχή των μικροβίων και δεν μπορούμε να τα θεραπεύσουμε μετά. Οπωσδήποτε, και για το κοινό κρυολόγημα, και για τη γρίπη, τα αντιβιοτικά δεν έχουν καμία θέση.
Ζεστά ροφήματα, ελαφριά διατροφή και αρκετή υπομονή θα μας βοηθήσουν να ξεπεράσουμε τις αρρώστιες του χειμώνα. Και αν τα συμπτώματα χειροτερεύσουν, πρέπει να ενημερώσουμε αμέσως το γιατρό μας

Δευτέρα 17 Μαΐου 2010

Ο ΣΩΣΤΟΣ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Tα εμβόλια είναι πολύτιμα, γιατί πετυχαίνουν πρόκληση ανοσοποίησης του οργανισμού απέναντι σε σοβαρές παθήσεις, αποφεύγοντας ταυτόχρονα τους κινδύνους που θα απειλούσαν το άτομο, αν ερχόταν σε φυσική επαφή με τη νόσο.
Παράλληλα, μειώνουν τη διασπορά των λοιμώξεων – πράγμα που σημαίνει ότι όσα περισσότερα άτομα εμβολιάζονται, τόσο λιγότερα μπορούν να μεταδώσουν τη νόσο σε άλλα άτομα.
Τα περισσότερα εμβόλια πραγματοποιούνται από την πρώιμη παιδική ηλικία.
Aπό τη στιγμή που γεννιέται, ένα παιδί οφείλεται να εμβολιαστεί για φυματίωση και ηπατίτιδα, αν το περιβάλλον του νοσεί. Τα περισσότερα μωρά ωστόσο εμβολιάζονται οπωσδήποτε από τον δεύτερο μήνα.
Σήμερα υπάρχουν εμβόλια για 18 νοσήματα.
Ποιο είναι το πρόγραμμα εμβολιασμού?
Στους 2, 4 και 6 μήνες το παιδί πρέπει να εμβολιαστεί για διφθερίτιδα, τέτανο, κοκίτη, πολιομυελίτιδα, αιμόφιλο ινφλουέντσας Β, ηπατίτιδα Β και πνευμονόκοκκο. Στον 15 μήνα θα εμβολιαστεί για ιλαρά, παρωτίτιδα, ερυθρά και ανεμευλογιά.
3 μήνες αργότερα θα πραγματοποιήσει επαναληπτική δόση των πρώτων εμβολίων, - δόση που θα επαναλάβει και στα 4 και 6 χρόνια. Και κάθε 10 χρόνια για όλη του τη ζωή, θα εμβολιάζεται για τον τέτανο.
Τα παιδάκια από άλλες χώρες, επιβάλλεται να εμβολιαστούν με διπλή σχολαστικότητα. Επίσης, ιδιαίτερες ανάγκες εμβολιασμού έχουν και τα παιδάκια με αδύναμο ανοσοποιητικό, είτε πρόκειται για εκ γενετής αδυναμία, είτε για επίκτητη – για παράδειγμα μετά από τραυματισμό του σπλήνα.

Δυο νεότερα εμβόλια μπορεί να μην περιλαμβάνονται στο υποχρεωτικό χρονοδιάγραμμα, θεωρούνται όμως πολύτιμα.
Το εμβόλιο για τους ροταΐούς για τα βρέφη, αλλά και αυτό για τον ιό HΡV των ανθρωπίνων θηλωμάτων που απευθύνεται σε νεαρά κορίτσια, αποτελούν σημαντικά όπλα για την υγεία μας. Ειδικά το εμβόλιο για τους ροταΐούς προστατεύει από ενδεχόμενες διάρροιες και αφυδατώσεις που ταλαιπωρούν τα μωρά – λόγω της οξείας γαστρεντερίτιδας που προκαλούν οι συγκεκριμένοι ιοί, και πραγματοποιείται από τον 2ο μέχρι τον 8ο μήνα ζωής.
Οι γονείς δεν πρέπει να παραμελούν τα εμβόλια. Ακόμη και αν θεωρούν ότι τα παιδία τους είναι «προστατευμένα», αυτό μπορεί να συμβαίνει ακριβώς επειδή τα υπόλοιπα παιδάκια έχουν εμβολιαστεί.
Αν κατά λάθος παραμελήσαμε κάποια δόση, δεν είναι καθόλου αργά για να συνεχίσουμε τον κανονικό εμβολιασμό.
Ας βιαστούμε όμως, γιατί το παιδί είναι εκτεθειμένο σε κινδύνους πολύ σοβαρούς…

Παρασκευή 14 Μαΐου 2010

ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΤΑΣΗ

Mία σειρά ερωτημάτων για την υπέρταση παραμένουν αναπάντητα στη συνείδηση πολλών από μας, ακόμη και σήμερα. Μια αιμορραγία της μύτης, μια ζάλη, ένας πονοκέφαλος ή ένα «λεγόμενο πέταγμα του ματιού», μπορεί να προοιωνίζει υψηλή αρτηριακή πίεση?
Όλα αυτά είναι μύθοι.
Η υπέρταση δεν δίνει συμπτώματα, και είναι ανεξάρτητη καταστάσεων υψηλής ενδοφθάλμιας πίεσης, - όπως για παράδειγμα στο γλαύκωμα.
Ωστόσο, είναι μια νόσος που κληρονομείται?
Μελέτη 6 χωρών , με συμμετοχή 250 ελληνικών οικογενειών, αποκάλυψε σημαντικά στοιχεία για το γονιδιακό παράγοντα της υπέρτασης στη χώρα μας. Η υπέρταση στην χώρα μας θεωρείται «ηπιότερου» τύπου από ότι σε Δυτικές χώρες , όπως οι ΗΠΑ.. Εν μέρει, το υπόβαθρο της είναι γονιδιακό, και μάλιστα –κατά κανόνα κληροδοτείται από την πλευρά της μητέρας στα παιδιά.
Μια συναισθηματική φόρτιση μπορεί να.. παραπλανήσει το πιεσόμετρο?
Η συγκεκριμένη θεωρία καθιέρωσε τους πάσχοντας από τη λεγομένη «νευροπίεση», - όρο που δεν έχει καμία σχέση με την ιατρική, και που κατά μεγάλο ποσοστό αποτελεί έναν ακόμα μύθο.
Μια παρόμοια κατάσταση είναι και το «σύνδρομο της λευκής μπλούζας».
Ο εξεταζόμενος αγχώνεται, και η πίεση φτάνει στα ύψη. Ωστόσο η συγκεκριμένη κατάσταση ίσως να μην είναι και τόσο «αθώα»..
Όταν ένας ασθενής εκδηλώνει υπέρταση σε καταστάσεις τόσο λίγο στρεσογόνες, όπως μια λήψη πίεσης από τον γιατρό, τότε είναι υπερβολικά ευάλωτος στα ερεθίσματα άγχους – και αυτό είναι κάτι που πρέπει να συζητήσει με τον υπερτασιολόγο του.
Ανακρίβειες φίλων, ημιμάθεια και δοξασίες, εξακολουθούν να ανεβάζουν την πίεση μας , συχνά χωρίς πραγματικό λόγο. Και για να βεβαιώσουμε που αρχίζει ο μύθος και που η αλήθεια, μια ερώτηση στο γιατρό μας είναι η πλέον αξιόπιστη λύση…

ΟΙ ΘΕΤΙΚΟΙ ΡΟΛΟΙ ΤΟΥ ΛΙΠΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΜΑΣ

Έρευνες έχουν δείξει ότι τα άτομα που έχουν πολύ χαμηλή χοληστερίνη, εκδηλώνουν σε μεγαλύτερο ποσοστό εγκεφαλικές αιμορραγίες, και ότι τα φυτικά λίπη όπως το ελαιόλαδο δρουν ευεργετικά στα αγγεία.
Ο αποκλεισμός του λίπους από τη διατροφή ωστόσο είναι γενικότερα, ολέθριος για την υγεία. Χωρίς λίπος, δεν υπάρχει ζωή.
Tο λίπος είναι ένα βασικό συστατικό του ανθρώπινου κυττάρου. Επίσης, ξέρουμε ότι η χοληστερίνη είναι ένα κύριο συστατικό της κυτταρικής μεμβράνης.
Έτσι, όλες οι λειτουργίες και το όργανα του σώματος μας έχουν ως δομικό συστατικό το λίπος.
Τα λιπαρά είναι εξαιρετικά σημαντική πηγή ενέργειας του οργανισμού, και βιταμίνες όπως η Α, D, Ε και η Κ χρειάζονται λίπος ώστε να απορροφηθούν.
Κάποιοι έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από τα λιπαρά στη διατροφή τους.
Ειδικά τα παιδιά για παράδειγμα, κατά τα δυο πρώτα χρόνια της ζωής τους, πρέπει να καταναλώνουν προϊόντα με πλήρη λιπαρά – εκτός και αν έχει αποφασίσει κάτι διαφορετικό ο γιατρός που τα παρακολουθεί. Ακόμα, σε άτομα μετά από βαρύ χειρουργείο, οι ειδικοί πολλές φορές συστήνουν διατροφή με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά. Έτσι ευνοούν τον οργανισμό να έχει πιο καλή ανάρρωση.
Οι στερητικές δίαιτες, οδηγούν σε προβλήματα – κυρίως σε νέες γυναίκες, που έχουν αυξημένες ανάγκες θρεπτικών συστατικών στη διατροφή τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις περιγράφονται περιστατικά με οξεία αμηνόρροια, δηλαδή αναστολή της εμμήνου ρήσεως. Αυτό ωστόσο δεν σχετίζεται με την μείωση των προσλαμβανόμενων λιπαρών. Είναι θέμα μείωσης του συνόλου των θερμίδων, που το αντιλαμβάνεται ο οργανισμός, και κάνει μια προσπάθεια να εξοικονομήσει την απώλεια του αίματος, πρακτικά.
Η ανάγκη για λιγότερες θερμίδες στα τρόφιμα, οδήγησε σε δημιουργία υποκατάστατων λίπους, που εγκριθήκαν από τον FDA πριν λίγα χρονιά. Ωστόσο, η έρευνα δεν έχει αποδείξει ακόμα ότι τα υποκατάστατα λίπους βοηθούν στην απώλεια βάρους ή στην επίτευξη χαμηλότερων συγκεντρώσεων λιπιδίων στο αίμα.
«Το 30 τοις εκατό των καθημερινών αναγκών μας πρέπει να καλύπτεται από λίπος, και όσοι δεν το προσλαμβάνουν θα πρέπει να αλλάξουν τη διατροφή τους.
Ο άνθρωπος στο διαιτολόγιο του πρέπει να έχει μια σωστή ποικιλία και θα ήταν προτιμότερο να καταναλώνουμε καθημερινά λίπη που προέρχονται από τα ψάρια, καθώς και φυτικές πηγές λιπαρών.».
Νέες έρευνες δείχνουν ότι λιπαρά από ψάρια όπως η σαρδέλα και ο σολομός μειώνουν το ενδεχόμενο αρρυθμιών και αιφνιδίων θανάτων σε ασθενείς που πάσχουν από στεφανιαία νόσο.
Ωστόσο ας μην ξεχνάμε ότι η υπερβολή στην κατανάλωση του λίπους έχει ολέθριες επιπτώσεις για την υγεία

Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

Η ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΥΠΟΣΤΕΙ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ

Αμέσως μετά την έξοδο από το νοσοκομείο, ο ασθενής με εγκεφαλικό πρέπει να απευθυνθεί σε ειδικό κέντρο αποκατάστασης. Mε αυτόν τον τρόπο είναι εφικτό να αντιμετωπίσει με μεγάλη αποτελεσματικότητα, προβλήματα όπως η σπαστικότητα, η αδυναμία βάδισης, και ο έλεγχος των σφικτήρων.
Το προνόμιο της πρώιμης αποκατάστασης είναι ότι, πριν εκδηλωθούν κάποια προβλήματα που οφείλονται σε μια «άναρχη» αυτόματη ανάρρωση του εγκεφάλου και των λειτουργιών του σώματος, μπορούμε να καθοδηγήσουμε έτσι τις καταστάσεις ούτως ώστε να έχουμε μια πολύ καλύτερη ανάρρωση, σε ένα πιο ώριμο στάδιο της εγκεφαλικής λειτουργίας.
Εάν η αποκατάσταση καθυστερήσει να γίνει, ο αγώνας δεν έχει χαθεί. Ωστόσο, οι βλάβες θα περιοριστούν με πολύ μεγαλύτερη δυσκολία.
Τα νεότερα δεδομένα υπογραμμίζουν τη δυνατότητα του εγκεφάλου να προσαρμόζεται, και να αντιδρά θεραπευτικά στη βλάβη που έχει υποστεί. πριν μερικά χρόνια, ένας ασθενής με δεξιά ημιπληγία μάθαινε να κάνει όλες του τις λειτουργίες με το αριστερό χέρι, σαν υποκατάσταση της έλλειψης λειτουργίας του δεξιού χεριού. Αυτό είναι τελείως αντίθετο με την καινούργια άποψη της νευροπλαστικότητας, όπου με το δεξί χέρι πρέπει να κάνει τα πάντα, ώστε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα.
Η επανεκπαίδευση των γνωσιακών λειτουργιών με σύγχρονα μέσα, και η αποκατάσταση του λόγου και της κατάποσης, έχουν καλό αποτέλεσμα στην απόλυτη πλειονότητα των ασθενών.
Όταν ο ασθενής επιστρέψει στο σπίτι του, με τη βοήθεια της ομάδας των ειδικών, θα συνεχίσει την αποκατάσταση για χρόνια. Φάρμακα, νάρθηκες, αλλά και αντικείμενα για το μπάνιο και το φαγητό, θα τον βοηθήσουν να συνέχιση μια σχεδόν φυσιολογική ζωή. Είναι δυνατό έως και να οδηγήσει ξανά το αυτοκίνητο του, με το ειδικό πρόγραμμα «Ηνίοχος», του Εθνικού Κέντρου Αποκατάστασης. Στο κέντρο, υπάρχει ένας ειδικός προσομοιωτής που οδηγεί ο ασθενής, βλέποντας τις δυνατότητες του – το κομμάτι τις προσοχής, της γρήγορης αντίδρασης, και το κινητικό. Έτσι ο ασθενής μπορεί να πάρει μέχρι και δίπλωμα οδήγησης.
Ένας στους τέσσερις ασθενείς θα αναρρώσει με μικρή ανικανότητα, και ένας στους 10 θα αναρρώσει σχεδόν πλήρως. Η αποκατάσταση απαιτεί επιμονή, - αλλά σίγουρα αξίζει την προσπάθεια.

Τετάρτη 5 Μαΐου 2010

ΚΥΣΤΗ ΚΟΚΚΥΓΟΣ, ΕΝΑ ΣΥΧΝΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ...

H κύστη κόκκυγος είναι μια χρόνια φλεγμονή πάνω από τη μεσογλουταία σχισμή.
Ονομάζεται και τριχοφωλεακή κύστη, αφού πρόκειται για μια κύστη που περιέχει τρίχες. Εκδηλώνεται κυρίως σε νέους, δασύτριχους και παχύσαρκους άνδρες.
Η κύστη κόκκυγος είναι μια χρόνια φλεγμονή, η οποία οφείλεται – όπως ξέρουμε πλέον σήμερα, στην είσοδο τριχών μέσα από τους πόρους, οι οποίες εγκαθίστανται κάτω από το δέρμα, και με τις κατάλληλες συνθήκες φλεγμαίνουν, και έτσι έχουμε τη φλεγμονή της κύστης κόκκυγος.
Σπανιότερα, η κύστη εμφανίζεται σε βρέφη, γεγονός που αποδίδεται σε κληρονομικούς παράγοντες.
Η φλεγμονή της κύστης κόκκυγος εκδηλώνεται με πολύ έντονο πόνο.
Εάν δεν αντιμετωπιστεί γρήγορα, μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε σηψαιμία.
Είναι σημαντικό να αντιμετωπιστεί εγκαίρως, πριν την εμφάνιση φλεγμονής. Μια μικρή τρύπα στο δέρμα της περιοχής, ή ένα οροαιματηρό στίγμα σε λευκό εσώρουχο, πρέπει να οδηγήσει αμέσως στο γιατρό. Σύμφωνα με τους ειδικούς ασθενής μπορεί κάποιες φορές να αποφύγει την κύστη και τις υποτροπές της με τη σχολαστική καθαριότητα, με την απώλεια βάρους, με την κίνηση, και κυρίως με την έγκαιρη διάγνωση.
Η θεραπεία, σε κάθε περίπτωση θα οδηγήσει τον ασθενή στο χειρουργείο.
Σκοπός είναι η πλήρης εκτομή της κύστεως, και η αποφυγή έτσι μελλοντικής υποτροπής. Η εν λόγω εκτομή γίνεται με διάφορα μέσα – λέιζερ, ραδιοκύματα, ή και νυστέρι, για να αφαιρέσουμε την κύστη του κόκκυγα.
Δεν υπάρχει ιδανική χειρουργική επέμβαση για όλες τις περιπτώσεις.
Ο γιατρός επιλεγεί την κατάλληλη μέθοδο, ανάλογα με τις ειδικές ανάγκες του καθέναν από τους ασθενείς.

Τρίτη 4 Μαΐου 2010

ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΗΜΙΚΡΑΝΙΑ

O πόνος αφόρητος, χτυπάει σαν σφυρί. Και μόνη αιτία, η λήψη ενός απλού φαρμάκου. Ποια σκευάσματα ενοχοποιούνται συχνότερα για ημικρανίες;
pλέον επίφοβα θεωρούνται τα φάρμακα για τη στεφανιαία νόσο, για τη στηθάγχη, τα νιτρώδη καθώς και τα αντιυπερτασικά. Παράλληλα όμως, πονοκέφαλο προκαλούν συχνά τα αποσυμφορητικά της μύτης, και παλαιοτέρα αντιβιοτικά, αλλά και τα αντιλιπιδαιμικά σκευάσματα. Χαρακτηριστικά, το 8 περίπου τοις εκατό των ασθενών που λαμβάνουν σχετικές ουσίες, υποφέρουν από τις συγκεκριμένου τύπου ημικρανίες.
Ποιός όμως είναι ο μηχανισμός της ημικρανίας από φαρμακευτικές ουσίες; Η διάταση των αγγείων του εγκεφάλου συνήθως αιτιολογεί τη συγκεκριμένη παρενέργεια. Τα παραπάνω φάρμακα λειτουργούν προκαλώντας αγγειοδιαστολή. Και η διάταση αυτή των αγγείων της μήνιγγας ισοδυναμεί με ημικρανία.
Η αντιμετώπιση αυτής της παρενέργειας επιτυγχάνεται όταν το φάρμακο αντικατασταθεί. Σε περιπτώσεις εθισμού στην ένοχη ουσία όμως, μπορεί να απαιτηθεί και εισαγωγή στο νοσοκομείο για καλύτερο συντονισμό και στήριξη του ασθενούς.
Η συνεργασία με το γιατρό θα αποτρέψει ενδεχόμενα προβλήματα. Κανένας πόνος άλλωστε δε θεωρείται εκ των προτέρων ανίκητος.